बिहिबार, १३ वैशाख २०८१
बिहिबार, १३ वैशाख २०८१
जिउने मर्ने भरै छैन हुँदा कोरोनाको कहर
पिर सुर्तामै चलिराछन मनुजका हरेक प्रहर।
सुख सयल भोग्न भनी गाउँ भुल्नेहरु पनि
दिन काट्दैछन रोदनमा नपाउदा छोड्न शहर।
धनी गरिब साना ठुला सबलाई दुई छाक हुँदा प्यारो
घर कोठाकै बास भाछ जिउने एउटै लिइ रहर।
के रैछ नि धन पैसा बाच्नलाई अन्नै चाहिदा
बाझो भाको खेत बारीमा खन्ने रोप्ने आछ लहर।
संगै हास्ने रम्ने बाच्ने गुमेपछि भाग्य आज
नियती यो प्रकृतिको भाछ सबलाइ एकै जहर।
शिशिर ज्ञवाली
सम्बन्धित खबर
राजन शर्मा पराजुलीका गजलः ‘कस्तो लोकतन्त्र ?’
अन्तर्राष्ट्रिय कला प्रतियोगितामा पुरस्कृत २३ अन्तराष्ट्रिय कलाकार पुरस्कृत
जन्मदिनमा कृति सार्वजनिक
विद्यालय नाटक महोत्सवको तयारी तीव्र, तालिका सार्वजनिक
ईश्वरमणिको ‘सम्बोधिका’ लोकार्पण
नेपाल लिटरेचर फेस्टिभलको एक दशक
यो पनि पढौँ
स्याङ्जामा विवाहकै दिन बेहुलाबेहुली पक्राउ
आँखामा राख्दा पनि नबिझाउने ‘बिनोद सर’ अब सम्झनामा
जनकपुरको होटलमा बेहोस भेटिएकी पोखराकी युवतीको मृत्यु, सँगै बसेका २ युवक फरार
बालकुमारीमा मारिएकाका परिवारलाई कोरियाबाट आर्थिक सहयोग