रञ्जन अधिकारी । २०६२ फागुन १५ गतेको दिन अझै ताजै छ लीला गुरुङलाई । सदा झै चिप्लेढुंगाको सडकपेटीमा लहरै फलफूल फिजाँएर बसेकी थिईन् । दिउँसो साढे १ बजेतिर एउटा मोटरसाइकल आयो । ठ्याक्कै उनी पछाडि सडक छेउमा झोला छाडेर हिँडे । केहि छिनमै ड्याम्म पड्कियो । त्यसपछि केहि पत्तो छैन । एकैचोटी पश्चिमाञ्चल क्षेत्रीय अस्पतालको बेडमा आफूलाई पाईन् । ट्याक्सीले ल्याएर हस्पिटलमा छाडेको पछि थाहा भयो ।
तत्कालिन सशस्त्र माओवादीले पोखराको व्यस्त बजार चिप्लेढुंगामा सुरक्षा फौजको गाडीलाई लक्षित गरी बम विस्फोटा गराएको थियो । तर, यसको शिकार उनी सहित ११ जना सर्वसाधारण भए । जहाँ दुई सुरक्षाकर्मी पनि घाईते हुन पुगे ।
इलाम चपेता गाविस २ घर भई पोखरा ४ मा बस्दै आएकी लीलासँगै तनहुँकी लक्ष्मी थापा, पोखरा ६ का कृष्णप्रसाद ढुंगाना गम्भिर घाईते भएका थिए । प्रेम राना, सीता कुँवर, कोपिला मैनाली, रुपक श्रेष्ठ, पोखरामा फलफुल व्यापार गर्दै आएका सिराहाका परशुराम खड्का, कुमार ताम्राकार, सागर गुरुङ, सोनाम छोङ्मेन र अबिजुल्ला मिया माओवादीको शिकार बने । घाईते हुनेहरु अधिकांश फुटपाथमा तरकारी व्यापार गरी बसेका र किनिरहेका ग्राहक थिए ।
सबैभन्दा बढी चोट लीला नै लाग्यो । तत्काल उनको हात काट्नुपर्ने सुझाव डाक्टरले दिए । तर उनले मानिनन्, पछि हात काट्नु परेन । तर अझै पनि बमको छर्राका कारण दुखाई खपिनसक्नु हुन्छ । ‘न सरकार, न त माओवादी । म कसैको परिनँ । मलाई औषधि उपचार खर्च पनि दिइएन । दुई महिना सम्म प्रहरी र प्रशासनकहाँ धाउँदा धाउँदा केहि सीप लागेन ।’ लीलाले दुःखेसो पोखिन् ।
पोखरामा ठूलो भाइसँग बस्दै आएकी लीलाले बिहे गरेकी छैनन् । १७ वर्षदेखि पोखरामा फुटपाथमै व्यापार गर्दै आएकी थिईन् । यस घटनासँगै उनी थला परिन् । ह्विलचेयरमा नै उनले ६ वर्ष ७ महिना कटाईन् । त्यसपछि पोखरा सस्तोबजारमा २०६९ सालमा फलफुल तरकारी पसल गरिन् ।
‘औषधि धान्नै मुस्किल पर्छ । सधैं खाईरहनुपर्छ । ह्विलचेयरमै बसेर सस्तोबजारमा २०६९ सालमा व्यापार सुरु गरेँ । सस्तो बजारमा पनि तीन चार लाख हिनामिना भयो । बस्न दिएनन् । अहिले पाँच महिना भो, हङकङबजारमा झरेको छु ।’ लीलाले भनिन् ।
राज्य र सशस्त्र माओवादीको द्वन्द्वको चेपुवामा परेका लीला जस्ता द्वन्द्वपीडितले अझै पनि राहत पाउन सकेका छैनन् । औषधि उपचार खर्च मात्र दिए पनि आफूहरुलाई राहत मिल्ने लीलाको भनाई छ । ‘राहत दिनुपर्छ । सामानहरु हरायो । सरकारले केहि दिएको छैन ।’ उनको गुनासो छ ।
नियमित जाँच गर्नुपर्ने भन्दै उनले डेढ महिना सुतेर बल्ल अलिअलि उठेर काम गर्न आएको बताईन् । गाउँघर सँगै रहेका पोखरामा शिक्षण गर्दै आएका डिल्लीराम कार्कीले सर्वसाधारण पीडितलाई राज्यले झनै पीडा दिएको बताउँछन् । ‘माओवादी घाईते भएका भए वा सेना प्रहरी घाईते भएका भए केहि भईसक्थ्यो । कोहिकसैको हुन नसकेका नेपाली नागरिकलाई सरकारले हेरेन ।’ कार्कीले भने ।
सात वर्षपछि २०६९ बैशाखमा रामजी बराल (जिवन) स्थानीय शान्ति समितिको अध्यक्ष रहँदा जिल्ला प्रहरी कार्यालयलाई सर्जमिन गरि पठाईदिने व्यहोराको पत्र पठाउनु बाहेक अहिलेसम्म कुनै समितिले केहि पनि गरेको छैन । पूर्वाञ्चाल सेवा समाजले ५ हजार सहयोग गर्नुबाहेक उनले आजसम्म एक पैसो पनि पाएकी छैनन् ।
सम्बन्धित खबर
आइएसएमटी कलेज पोखरामा रमाइलो ‘दशैं फेस्ट’ [तस्वीरहरू]
सरकारीकरण गरिएको जग्गा आफ्नो भोगचलनमा रहेकाले फिर्ताका लागि पिएन क्याम्पसको पहल
पोखरामा अवैध गहनासहित चन्द्रभूषण पक्राउ
पोखरा रत्नचोकस्थित फार्मेसी सञ्चालक शर्मा पक्राउ
पोखराको विन्ध्यवासिनी मन्दिरमा नवदुर्गा शोभायात्रा स्थगित
पश्चिमाञ्चल क्षेत्रीय अस्पतालबाट डिस्चार्ज गरिएको भोलिपल्टै विजयपुर खोलामा शिशु मृत फेला
यो पनि पढौँ
पश्चिमाञ्चल क्षेत्रीय अस्पतालबाट डिस्चार्ज गरिएको भोलिपल्टै विजयपुर खोलामा शिशु मृत फेला
‘हनी ट्रयाप’मा पारेर ज्यान लिने मनिषा, बागलुङका प्रतिक गौतमसहित ५ जना पक्राउ
धादिङको झ्याप्लेखोला पहिरोमा बससँगै पुरिएका १४ शव निकालिए
पोखरा विमानस्थल विहीबारदेखि बिहान साढे ४ बजेदेखि नै सञ्चालन